Objawy te zwykle postrzegane są jako bezproduktywne, osoby chore próbują się nim opierać, jednak przy próbie zaniechania czynności przymusowej pojawia się intensywny lęk. U pacjenta z czasem utrwala się mechanizm unikowy, tzw rytuały odczyniające, przybierające często charakter stereotypowych, zupełnie bezsensownych czynności.
W ciężkich postaciach OCD natręctwa wypełniają nawet ponad 80% czasu, prowadzą do znaczącego utrudnienia funkcjonowania a nawet do inwalidztwa. Około połowa pacjentów w efekcie tego cierpi na depresję. Objawy obsesyjno-kompulsyjne występują także w szeregu innych zaburzeń, które ze względu na prawdopodobną wspólną etiologię, neurobiologię oraz epidemiologię nazywamy spektrum OCD.
Leczenie
Leczenie nerwicy natręctw jest bardzo trudnym procesem. Zaburzenia te są wybitnie lekooporne. W leczeniu farmakologicznym przede wszystkim stosuje się antydepresanty w maksymalnych dawkach, czasami z dodatkiem innych leków psychotropowych tzw. neuroleptyków. Poprawa, o ile występuje, jest często okupiona masywnymi działaniami niepożądanymi takimi jak utrata libido, wzrost masy ciała, uczucie ospałości, wysuszenie śluzówek i wiele innych.
W leczeniu OCD bardzo sprawdza się natomiast psychoterapia behawioralno-poznawcza (CBT), zwłaszcza tzw. terapia ekspozycji z treningiem powstrzymywania reakcji. Skrajne przypadki OCD są przedmiotem leczenia neurochirurgicznego, pacjenci mają wszczepianą elektrodę do mózgu, tzw. deep brain stimulation (elektroda DBS).
Przeciwobsesyjne działanie TMS
Niewątpliwą nadzieję dla wszystkich pacjentów z tzw. spektrum nerwicy natręctw daje przeciwobsesyjne działanie TMS. Skuteczność terapii poparta jest licznymi dowodami i doniesieniami naukowymi. W 2018 r. amerykańskie FDA dopuściło ten rodzaj leczenia dla pacjentów z OCD. Działanie przeciwobsesyjne pojawia się przy stymulacji kilku obszarów mózgu, m.in: tzw dodatkowej kory ruchowej (ang. supplementary motor area, SMA) czy różne obszary kory przedczołowej (DMPFC, L-DLPFC).
Protokoły leczenia OCD
W naszej klinice wykonujemy kilka różnych protokołów leczenia spektrum OCD. Nasz zespół regularnie monitoruje światowe trendy w tym zakresie. Zdobytą wiedzę wykorzystujemy w opracowywaniu usprawnień oraz rozwoju nowych protokołów w leczeniu OCD. Wybór konkretnego sposobu leczenia zostanie dobrany indywidualnie na konsultacji kwalifikacyjnej.
Kogo leczymy?
- osoby cierpiące na zespół obsesyjno-kompulsywny (OCD) (dawniej nerwica natręctw)
- osoby z tikami
- zespół Tourette’a
- zaburzenia hipochondryczne, dysmorfofobia
- zespół depersonalizacji-derealizacji (DPD)
- zaburzenia nawyków i popędów: trichotillomania, kleptomania, piromania, patologiczny hazard